Groen in de raad

Column 5

Voorbij de verkiezingen

En dan staan wij daar. Een verzameling van lijsttrekkers, kandidaten, achterban, de burgemeester, het college, vrienden, ambtenaren. Een gezellig geroezemoes vult de mooie raadszaal in het gemeentehuis. De eerste uitslagen komen binnen. Het moment waarin alle spanning van mij af valt. Nu is het niet meer in mijn handen. Het resultaat van de afgelopen vier jaar in de raad en de campagne. Ik kijk naar het grote scherm in de hoek van de zaal. Een lichte stijging ten opzichte van vier jaar geleden, zal het genoeg zijn voor een tweede zetel?

Gejuich, geklap, er wordt geproost, er worden hoofden geschud, schouders opgehaald, omhelzingen en felicitaties volgen. De niet zo heel erg dualistische aanpak van de PvdA heeft gewerkt. Hein heeft voor de PvdA stemmen gewonnen. Genoeg voor twee zetels erbij! Knap werk.

Zoals altijd bij verkiezingen zijn er winnaars en verliezers. GroenLinks leek even heel hard uit te lopen, maar de cijfers stagneerden. Uiteindelijk hebben wij een mooie stijgende lijn te pakken, al is het niet genoeg voor méér dan één groene zetel. Ik voel mij een beetje heen en weer geslingerd. De stijgende lijn overwint, ik voel mij blij. Mijn stem is straks het groene geluid in de zaal.

Pas thuis op de bank bij een bakje thee merk ik hoe de adrenaline nog door mijn lijf jaagt. Gedachten buitelen over elkaar heen. Vier partijen met één zetel, vijf zetels voor de PvdA, versplintering en clustering in één verkiezingsuitslag. Hoe kunnen we GroenLinks hier sterk uit laten komen? Hoe kunnen wij ons profiel neerzetten als er straks een coalitie van 10 tegen 7 is? Ik loop in gedachten mijn initiatieven langs. Welke maakt kans om door de raad, door het nieuwe college aangenomen te worden? Of: hoe kunnen wij deel uitmaken van het college? Want ja, één stem is al genoeg voor een meerderheidscollege. PvdA, CDA, GroenLinks.

Met die gedachte val ik in slaap, met die gedachte wordt ik 's ochtends wakker. Heeft Hein dit misschien ook al bedacht? Of belemmeren zijn ervaringen met GroenLinks deze gedachtegang? Ik trek mijn stoute schoenen aan en bel hem. Helaas neemt hij niet op. Via via hoor ik dat hij samen met VVD en CDA doorgezakt is in de kroeg, de uitkomst vieren. Volgens roddels is de coalitie aldaar beklonken. Deze gedachten schud ik van mij af. Nee, mijn vertrouwen in Hein is groot genoeg. Hij zal ongetwijfeld voor de professionele aanpak kiezen, met als enige doel het goede bestuur voor Harlingen te vinden.

Bij de voorlopig definitieve uitslagronde in het gemeentehuis heerst een soort kater-stemming. Niet alleen van het feest gisterenavond. Ik vermoed dat iedereen terugkijkt naar een bijzondere campagnetijd en vandaag weliswaar al vooruit kijkt, maar nog zonder te weten vanuit welke positie. Of ben ik de enige die dat zo voelt en zijn de 'oude rotten in het vak' er iets rustiger onder?

Vrijdagmiddag is dan de eerste fractievoorzittersvergadering. De burgemeester opent die zitting.

“De uitslag is zoals die is. Daar moeten wij het mee doen”, zegt hij, en zo is het maar net.

In gedachten trekt ons verkiezingsprogramma langs mij heen. Zo om of zus om, de komende vier jaar staan er heel wat GroenLinkse initiatieven op de rol. De wethouder van geluk, de moestuinen, het groen op straat, de fietsroute, het getijdenzwembad, de armoedeambassadeur, de roze agenda, nieuwbouw en de kansen die het Spaansenterrein biedt. Zal Harlingen hier dan de voortrekkersrol aannemen en laten zien hoe het anders moet en kan? Maken wij als gemeente beleid op groen en sociaal, geven we inhoud aan verschillende woonbehoefte en scheppen we een plek voor creativiteit?

Het mooie is dat er kansen zijn in de coalitie en kansen vanuit de oppositie.

Ik kijk weer op. Hein ziet er een beetje moe uit. Een belangrijke taak heeft hij voor zich. Ik ben benieuwd welke kansen de PvdA ziet en welke er opgepakt worden. In ieder geval wens ik hem wijsheid, lef en succes!